Ledenjournaal 29 mei 2020

Voorlopig krijgt u op vrijdag een ledenjournaal, m.n. als er tussen de verschijning van de e-bladen in nieuws te melden valt. Ook als er eigenlijk niets nieuws te melden valt: we houden gewoon graag contact. Graag vragen we u ook mee te werken aan dit ledenjournaal. U vult al het grootste deel van dit Ledenjournaal, waarvoor hartelijk dank. Langere bijdragen kunnen in het e-blad geplaatst worden. Veel leesplezier.

• Rob Lodewick ontving vandaag het volgende bericht. Gelieve dat te lezen.
Tijdens het overbrengen van Bart Smit van het Elisabethziekenhuis naar het woonzorgcentrum Qaly in Alsemberg, is zijn Apple GSM verloren (of gestolen). Aangezien voor Barts gemak er geen toegangscode was, is het toestel met al zijn contacten wel toegankelijk. Joyce, zijn echtgenote, heeft de telefoon laten blokkeren. Joyce vraagt aan de leden niet meer naar Bart te bellen totdat hij een nieuw toestel en nieuw nummer heeft. Joyce is eveneens bang dat de huidige bezitter van het toestel misbruik zou kunnen maken van de adresgegevens en leden benaderen teneinde hen op te lichten op de ene of andere wijze.
In het komende e-blad zal een nieuw GSM-nummer van Bart bekend gemaakt worden.

• Deze week waren er geen beslissingen van de Nationale Veiligheidsraad die ons rechtstreeks aanbelangen: het ging immers voornamelijk over kinderen. Wij wachten met ongeduld op de bepalingen die volgende week woensdag worden vastgelegd. Dan weten we of we (een beetje) mogen opengaan. U weet het al: daarom krijgt u aanstaand weekeinde nog geen e-blad. Dat komt rond 8 juni. Er zijn geruchten dat de grenzen open mogen. Zeker als Frankrijk de grenzen opent op 15 juni en dat op voorwaarde dat ook andere landen weer buitenlanders toelaten. Wie zelf het laatste nieuws wil volgen, dat kan op de volgende website: www.infocoronavirus.be.

• De oorlogsherinneringen, die u vorige weken kon lezen, roepen om reacties. Hier die van Jan Schmidt en Jan Prillevitz en één uit een ander deel van Nederland van Bert Haijtink. In het komende e-blad vindt u een overdenking van Catherine Andriessen en een pakkend verhaal van Frits van Driel.

Dag Annelies,
Het verhaal over de Voedsel Dropping is niet helemaal juist, het waren Engelse of Amerikaanse vliegtuigen die de voedseldropping deden
en het waren soldatenrantsoenen die gedropt werden, er zaten ook pakjes sigaretten bij, geen broden. Op de boerderij, waar ik ondergedoken
was, liet één vliegtuig zo’n pak vallen, het ging dwars door het dak van de schuur heen. De sigaretten waren zeer welkom, de etenswaren
gingen naar de stad, er was eten genoeg op de boerderij.
Zover mij bekend gaven de Zweden een schipslading meel waarvan de broden gebakken werden in Nederland.

Groetjes,

Jan Schmidt

Beste Annelies,
Onderstaand stukje graag plaatsen in het volgende ledenjournaal:
In het ledenjournaal van vorige week staan twee onjuistheden
• De Duitsers schoten pas in oktober 1944 V 1’s af en gingen daarmee door in 1945. Ze kunnen dus nooit bij het bombardement van 14 mei 1940
op Rotterdam zijn gebruikt. Cees van Paassen heeft vermoedelijk een gewone zware Duitse bom gezien.

• Er zijn in april/mei ‘ 45 nooit voedseldroppings door Zweedse vliegtuigen geweest. Een hardnekkig misverstand. In februari ‘45 brachten Zweedse schepen
met toestemming van de Duitsers bloem naar bezet Nederland. Daarvan bakten bakkers in West-Nederland de befaamde Zweedse wittebroden die vervolgens
onder de hongerige bevolking werden verdeeld. Voedseldroppings vonden eind april plaats door geallieerde, voornamelijk Britse vliegtuigen. Daar kwam
geen Zweeds vliegtuig aan te pas. Het juiste verhaal staat o.a. op Wikipedia onder “Zweedse wittebroden.
Jan Prillevitz

Ja, door die artikelen over de oorlog komen ook bij mij weer veel herinneringen boven. Begin April ’45 werden wij in de Achterhoek door de Canadezen bevrijd. Na een nacht in de schuilkelder bij de buren doorgebracht te hebben, waar we onder hevig granaatvuur kwamen te liggen, konden we een voor een de keldertrap op klimmen naar de begane grond. Boven aan de trap stond een Canadese soldaat met het geweer in de aanslag ons op te wachten. Twee dagen later hadden de Canadezen hun veldkeuken in onze schuur geinstalleerd en was het smikkelen! Ik was vijf jaar.
Bert

Nog een haiku van Heleen Rottier

kleine tuinvogel
even een middelpunt zijn
in die grote tuin

Nog even en dan krijgen we weer wat meer vrijheid. Houd vol.

Namens het bestuur
Annelies Smilde